Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ga voorlopig stoppen met deze blog. Daar voeg ik dan meteen aan toe: ik blijf nog wel aanwezig in de blogosphere, o.a. met het Engelstalige zusterblog van deze site, Comics and Gadgets.
Hoe het zo gekomen is
Voor de plaatjes op deze blog maakte ik tot voor kort gebruik van Photobucket, een zgn. photo sharing site. Dat wil zeggen je uploadt je afbeeldingen naar die site en linkt vervolgens naar je blog, naar forums, en andere websites. Op die manier neemt het daar geen ruimte in beslag. De service bestaat voor zover ik weet al een jaar of vijftien en ik ben zeker al een jaar of tien lid, naast (letterlijk) miljoenen andere gebruikers.
Photobucket bood zijn diensten altijd gratis aan, je had 2 Gb opslagruimte en in ruil daarvoor kreeg je advertenties te zien. Als je die ads zat was dan kon je tegen een abonnementsbedrag ze laten verwijderen. Prima deal, en voor elk wat wils.
Helaas voor alle gebruikers heeft Photobucket eind juni zijn gebruiksvoorwaarden aangepast, en hiervan niemand van tevoren op de hoogte gesteld. Voortaan mag je wel je afbeeldingen bij hen opslaan, maar als je ze door wilt linken dan kost dat $400,= per jaar. Tja, dat gaat hem voor mij niet worden. De lezer zal begrijpen dat ik daarin niet de enige ben. Als je even googelt dan zie je hoe boos de gebruikers van Photobucket op dit moment zijn. Het zou me niet verbazen als dit negatieve gevolgen gaat hebben voor hun bedrijfsresultaat, maar dat terzijde.
Consequentie
Waar het op neerkomt is dat je geen enkel plaatje meer kunt zien op dit blog, behalve die paar die ik toevallig elders had gehost (en dat zijn er niet veel). Nu kan ik twee dingen doen: of met heeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel pijn en moeite honderden individuele plaatjes elders uploaden en opnieuw linken naar elke individuele blogpost (en dat zijn er nogal wat), of ik kan stoppen met dit blog. Ok, en een derde optie is nog om alle posts tot nu toe te laten voor wat ze zijn en elke toekomstige post voortaan met verse plaatjes opleuken, maar dat zou een in mijn ogen een blog van te halfslachtige kwaliteit geven en daar hou ik niet van.
Gezien de al wat teruggelopen frequentie van posten aan mijn kant en een laag aantal volgers aan de lezerskant, was de keuze snel gemaakt: met toch nog een beetje pijn in het hart ga ik – in elk geval voorlopig – stoppen met deze blog.
Het was fantastisch leuk om te doen en ik heb er veel van geleerd, en het was geweldig om “in gesprek” te raken met lezers die reageerden.
Als je mijn schrijfsels toch wilt blijven volgen dan kan dat nog steeds op het Engelstalige zusterblog, Comics and Gadgets. Ook daar heb ik trouwens het plaatjesprobleem, maar daarvan heb ik besloten om wel voor optie 1 te gaan, nl. alle blogposts opnieuw bewerken zodanig dat de plaatjes wel weer zichtbaar zijn.
Ik laat dit blog gewoon staan, want opheffen vind ik nu niet nodig. En echt, ik denk er nog steeds over om toch langzaam maar zeker optie 1 ook hier toe te gaan passen.
Voor nu in elk geval dankjewel voor het volgen, het lezen en het reageren, en hopelijk tot ziens bij Comics and Gadgets! (En ja, wie weet ook hier ooit weer tot ziens.)
Vanaf het moment dat ik mijn iMac kocht in 2011 (16 Gb RAM, core i7 processor), werkte ik met het Mac OSX 10.7 operating systeem – oftewel Lion. In de jaren daarna heb ik nooit geüpgraded naar een nieuwere versie omdat ik alle vertrouwen had in de stelling “je weet wat je hebt en niet wat je krijgt”.
Maar ja, dat betekende gaandeweg ook dat steeds meer applicaties hun maximale upgrade hadden gehad en niet meer werden onderhouden door de ontwikkelaars. Nou was dat op zich nog geen ramp, behalve dat Safari de laatste tijd regelmatig meldingen toonde dat ‘mijn browser was verouderd’ en dat ik die moest updaten als ik van volledige functionaliteit van deze of gene website gebruik wilde maken. Dat ging bijvoorbeeld om Youtube en Twitter, toch niet de minsten. Ook overstappen op de Google Chrome browser hielp niet of nauwelijks. Kortom het werd hoe langer hoe ergerlijker totdat ik eindelijk zo ver was dat ik toch maar koos voor de overstap naar een nieuw operating systeem.
Aangezien Apple het allernieuwste MacOS “Sierra” heeft aangekondigd voor na de zomer, besloot ik de upgrade nu te doen voor het geval de stap van Lion rechtstreeks naar Sierra niet meer mogelijk zou zijn.
Omdat mij een sprong tussen maar liefst vier versies van het Mac OS te wachten stond (van OSX 10.7 naar OSX 10.11) , wilde ik zo min mogelijk risico nemen dus koos voor een clean install. En na een hoop lees- en studeerwerk besloot ik ook om dat vanaf een opstartbare USB-stick te doen.
Dit is voor mij – slechts een gebruiker – natuurlijk geen dagelijkse kost; sterker nog, zoiets had ik nog nooit eerder ondernomen. Dus ik heb een hoop Google- en Experimenteerwerk gedaan, en omdat daar heel wat uren in is gaan zitten bedacht ik dat het een goed idee zou zijn om het stappenplan dat ik uiteindelijk al doende heb gevolgd beschikbaar te stellen voor anderen – voor degenen onder jullie die dit ook overwegen wordt daardoor hopelijk de beslissing makkelijker en hoef je er ook veel minder tijd in te stoppen dan ik, want veel uitzoekerij heb ik al gedaan. Dus daar gaan we…
…maar voordat we van wal steken druk ik je op het hart eerst een zorgvuldige afweging te maken. Weet dat een clean install alles zal wissen, je hele Mac wordt leeggeveegd en opgeleverd alsof hij net nieuw uit de doos komt. Je bent daarmee dus niet alleen je bestanden en programma’s kwijt, maar ook je gebruikersaccounts en netwerkinstellingen. Wees je ervan bewust dat in de meeste gevallen het de makkelijkst en snelste oplossing is om een nieuw MacOS gewoon over de oude heen te installeren, waardoor helemaal niks wordt gewist. Ik heb alleen voor een clean install gekozen omdat ik zoals gezegd nogal een grote sprong te maken had, die ook voor een jaar of vijf in tijd stond (2011-2016). Jaren waarin zich toch altijd wat “troep” op je Mac verzamelt, zoals ongebruikte extensies, app-ondersteunende bestanden, voorkeuren etc. Deze vormen in potentie een veiligheidsrisico voor je systeem, zorgen voor niet te achterhalen instabiliteit of nemen gewoonweg teveel plek in op je schijf. Ik had kortom wel behoefte aan een flinke schoonmaakbeurt, en wilde bovendien de kans van slagen van de overstap zo groot mogelijk maken.
Wat je verder echt eerst moet nagaan is of je belangrijke programma’s wel compatibel zijn met El Capitan, voordat je overstapt. Dan heb ik het over die programma’s waar je niet zonder kunt, of waar je bijv. je bedrijf mee runt. Het veiligste is dit na te gaan op de websites van de softwareontwikkelaars. Dus voor Office ga je naar Microsoft, om maar wat te noemen. Daarnaast kun je ook RoaringApps.com bekijken, hoewel ik niet 100% overtuigd ben van de betrouwbaarheid daarvan.
Okay, als je nu nog steeds een clean install wilt doen, dan volgt hieronder mijn persoonlijke stappenplan.
1. Grote schoonmaak
Gooi bestanden en programma’s weg die je niet meer gebruikt of die je al heel lang niet hebt gebruikt. Je kunt een app als AppCleaner gebruiken om zeker te zijn dat alle bijbehorende programmabestandjes ook meegenomen worden.
Ook als je al een tijdje dingen anders wilde ordenen of inrichten, doe dat dan nu, voordat je een kloon-kopie maakt van je systeem (stap 1-6).
2. Sluit alle programma’s, update ze, noteer ze
Noteer van elk programma waar je het vandaan hebt: de Mac Appstore of van de softwareontwikkelaar zelf.
Wat ook handig kan zijn is alle licentiecodes te noteren, zodat je ze bij de hand hebt als je bepaalde software straks opnieuw installeert op het nieuwe systeem,
3. Log uit van cloudapps als Dropbox, Evernote, etc. Doe dit als allerlaatste en bewerk daarna geen cloudbestanden meer totdat je klaar bent met je clean install.
4. Ontkoppel alle niet-essentiele randapparatuur, zoals printers, scanners, microfoons, etc. Houd alleen externe harde schijven die je nodig hebt voor de backup en/of de installatie aangekoppeld, net als uiteraard een toetsenbord en muis – liefst niet draadloos want in de loop van de installatie gaat je bluetooth even uit en kun je niet meer typen of muizen als er geen snoertje aan zit…
5. Leeg de Mac prullenmand. De app TrashIt is hierbij erg handig, als legen om wat voor reden dan ook niet lukt.
6. Herstel schijfbevoegdheden
Gebruik Schijfhulpprogramma (in de map Hulpprogramma’s) om te zorgen dat de schijfbevoegdheden allemaal kloppen en gerepareerd zijn, en dat je ook de schijf zelf even controleert en waar nodig herstelt.
7. Back up
Dit is de allerbelangrijkste actie die je te doen hebt! Gebruik in elk geval Time Machine, maar als je echt op zeker wilt spelen, maak dan ook een complete gekloonde kopie van je Mac. Ik heb daar Carbon Copy Cloner voor gebruikt, omdat je daarmee opstartbare backups kunt maken. Je kunt een volledig werkende gratis versie uitproberen, wat natuurlijk perfect is voor een gelegenheid als deze.
Let op: Je hebt een tweede externe harde schijf nodig voor de gekloonde kopie, probeer niet deze bij de Time Machine backup erbij te proppen, want dat is vragen om problemen en met backups wil je geen risico’s nemen…
8. Download El Capitan uit de Mac AppStore
Let op, deze start zichzelf automatisch maar je moet de installatie meteen weer stoppen (CMD-Q).
9. Maak een opstartbare installatie USB-stick
Klik hier voor uitleg hierover (Engelstalig). Verplaats het installatiebestandje (stap 8) vervolgens van de Programmamap naar je opstartbare USB-stick. Het bestand is ongeveer 6 Gb groot, dus zorg voor een lege stick met minstens 8 Gb opslagruimte.
10. Koppel de El Capitan USB-opstartstick aan de Mac en installeer El Capitan
Omdat dit proces al door vele anderen is beschreven, verwijs ik je graag naar de beschrijving die ik zelf het prettigst en makkelijkst te begrijpen vond. Klik hier voor die stap-voor-stap instructies.
Voor mij nam dit hele installatieproces (stap 10) 40 minuten in beslag. Dat vond ik nog vrij snel, maar goed zoals gezegd heeft mijn Mac wel een Core i7 processor met 16 Gb werkgeheugen, dus als jij een andere hardwareopstelling hebt dan kan het navenant langer (of korter) duren.
11. Herinstalleer je data
Direct nadat je opstart met El Capitan begint het set up proces, waar je je installatievoorkeuren kunt aangeven. Je kunt er hierbij voor kiezen om gebruikersaccounts en instellingen vanaf Time Machine te herstellen. Ikzelf heb na enig uitzoekwerk gekozen voor de volgende herstelopties: Gebruikersmappen + Instellingen + Andere bestanden en mappen: Ja; Programma’s: Nee.
Overigens, zodra je weer inlogt in je iCloud zal alles automatisch weer gesynchroniseerd worden dat je eerder in je iCloud sync instellingen had aangevinkt. Dit kan bijv. zijn Mail (nadat je bent ingelogd in je mailaccounts), Agenda, Contacten, Herinneringen, Safari bladwijzers, iCloud Sleutelhanger etc.
12. Installeer je applicaties opnieuw
In stap 2 heb je een lijstje gemaakt van Mac Appstore apps en van apps die van de ontwikkelaar zelf afkomstig waren. Maak van dit handige lijstje gebruik om je apps opnieuw te installeren.
Als je ook cloudapps gebruikte als Dropbox, Box, Evernote etc. dan kun je simpelweg de installatieprogrammaatjes van de desktopversies (voor Mac) downloaden en installeren, en inloggen. Zodra je bent ingelogd, zie je je bestanden automatisch weer verschijnen.
Als het mis gaat – of als het goed gaat maar je bent niet tevreden met je nieuwe operating systeem
Je kunt je Time Machine backup terugzetten of natuurlijk de gekloonde kopie, die je in stap 7 hebt gemaakt. Start opnieuw op met OS X Recovery (CMD-R), en kies voor de optie van je keuze.
Issues waar ik last van had na de installatie
Er waren drie grotere programma’s die niet of niet meer goed werkten nadat ik El Capitan had geinstalleerd. Van twee was ik al van tevoren op de hoogte, maar het grootste programma van de drie zorgde voor een onaangename verrassing en heeft me uiteindelijk gedwongen een nieuwe software versie aan te schaffen. Het ging bij mij om:
Parallels Desktop 7 – deze versie is niet compatibel met El Capitan, een issue waar ik me van tevoren al van bewust was door mijn voorbereidende uitzoekwerk. Als ik verder wil werken met Parallels, dan kan ik ook niet upgraden (de meest voordelige optie) omdat de sprong tussen Parallels 7 en 11 daar te groot voor is. Ik zal een volledige nieuwe versie moeten aanschaffen. Het zij zo.
iMovie ’11 – Deze versie is op zich nog wel beschikbaar El Capitan maar ik kreeg hem niet meer goed aan het werk. Ik moest dus switchen naar de nieuwste iMovie versie. Ik was me hier van tevoren niet expliciet bewust, ik wist natuurlijk wel dat er een nieuwere iMovie was maar ik had gehoopt dat ik de oude zou kunnen blijven gebruiken, aangezien deze toch niet voor niets nog beschikbaar was. Maar dat kon dus niet (goed) en omdat er nogal veel is veranderd in de nieuwe versie heb ik me maar ingeschreven voor een van de workshops in een Apple Store. Ik ben nog steeds niet blij met de nieuwe versie (de oude werkte gewoon veel prettiger voor mijn (intensieve) gebruik), maar ja wat doe je eraan. Ik zal het ermee moeten doen.
Microsoft Office 2011 – Dat Office niet meer werkte was wel een verrassing, en geen aangename. Volgens diverse bronnen, waaronder de hierboven al genoemde site RoaringApps, maar ook verschillende gebruikersreviews, zou Office 2011 compatibel moeten zijn met El Capitan. Nou, mooi niet! Word, Excel en Powerpoint wilden niet eens opstarten (ik gebruik geen Outlook). Dieper speuren op het internet maakte duidelijk dat er toch wel veel mensen waren die hier last van hadden. Microsoft had wel een paar fixes uitgebracht maar die waren alleen op Outlook gericht. Voor de andere drie was en is niks voorhanden. Omdat ik echt niet kan werken zonder Word en Excel en ik snel verder moest met mijn werk, leverde dit enige stress aan mijn kant op. Ik heb een paar dagen besteed aan het uitproberen van twee alternatieven: Apple’s Pages, en het open source pakket LibreOffice, maar over geen van tweeen was ik tevreden – ze voldeden niet aan mijn specifieke behoeften. Na een week proberen (en mopperen) gaf ik het op, want ik moest echt verder. Dus heb ik Microsoft Office 2016 aangeschaft – wat overigens werkt als een trein onder El Capitan. Het probleem is dus nu wel opgelost maar heeft me ook voor een ongeplande en onverwachte uitgave gesteld.
Tot slot
Dit waren de stappen waarmee ik de overgang van Mac OSX 10.7 Lion naar 10.11 El Capitan heb gemaakt door middel van een clean install. Het heeft me behoorlijk wat uren gekost om de vele mogelijkheden en opties uit te zoeken, die uiteindelijk hebben geleid tot mijn stappenplan. Uiteraard zitten er een aantal persoonlijke afwegingen en keuzes in, en was het uitgangspunt mijn eigen hardware opstelling. Desalniettemin denk ik dat de bovengenoemde stappen voor de meeste mensen zullen werken, wat de reden is dat ik de moeite heb genomen deze blog post te maken – zodat je niet zelf ook allemaal die uren aan uitzoekerij hoeft te doen.
Ik hoop dat het op zijn minst voor een aantal van jullie nuttig is, en dat je je bemoedigd voelt door het gegeven dat het mij, een gewone gebruiker en geen techneut of computerexpert, ook is gelukt deze stappen succesvol te doorlopen, en bij het publiceren van deze post al een aantal weken zonder problemen heb gewerkt met El Capitan.
Tegen de tijd dat de volgende Mac OS versie, Sierra, eraan komt, zal ik vol vertrouwen weer een update doen. En dit keer hoeft dat gelukkig geen clean install te zijn maar kan ik volstaan met een relatief eenvoudige installatie gewoon over El Capitan heen.
De laatste tijd ben ik helemaal weg van comics serie Saga, geschreven door Brian K. Vaughan en getekend en ingekleurd door Fiona Staples. Uitgever is Image Comics.
Op de Engelstalige zustersite van deze blog heb ik er een review over geschreven, en hoewel ik simpelweg de tijd niet heb om die hele post hier te vertalen, wil ik hem jullie toch niet onthouden. Ik ben nl. su-per-enthousiast over deze serie, die al een tijdje met stip op 1 staat in mijn persoonlijke comicsranglijst.
Steek dus snel je licht op over deze top comic en klik HIER.
En als dat blog je ook bevalt (voor het merendeel originele posts, ik probeer het aantal dubbelingen met dit blog zo klein mogelijk te houden), vergeet dan niet je ook daar te abonneren met je emailadres, dan krijg je automatisch een berichtje als er een nieuwe post is. Ik beloof je dat je echt niet veel emailtjes krijgt 😉
De titel van deze post zegt het al een beetje: voor mij gaat Noah, vanregisseur Daren Aronofsky, over vanalles en nog wat maar in elk geval niet over Noach, de bijbelse figuur die samen met zijn gezin de zondvloed overleeft als onderdeel van Gods plan om de mensheid te redden.
Nou ben ik een liefhebber van fantasyfilms, dus ik vind vreemde wezens en werelden, special effects en grootse queestes meestal helemaal cool. Stop er een beetje een goed verhaal in en liefst ook wat bekende acteurs, en je hebt al snel een film die mij kan bekoren. Een aantal van deze ingrediënten zitten ook zeker in Noah: met Russell Crowe, Anthony Hopkins, Jennifer Connelly (van o.a. de eerste Hulk-film, die uit 2003) kunnen we het vakje bekende acteurs bijvoorbeeld alvast afvinken. Vreemde wezens zijn er zeker ook: niet alleen de vreemde diersoorten die zich tussen de “gewone” bevinden, maar zeker ook de gevallen engelen die zich als trage rotsmonsters voortbewegen, pratend met diep echoënde stemmen. Er zijn nog meer special effects: vooral de zondvloed zelf, maar zeker ook het moment dat steeds meer dierenkoppeltjes zich “melden” bij de ark – dat was voor mij toch wel een kippenvelmoment: wat een wonder moet dat zijn geweest!
Alle dieren twee aan twee de ark in, zonder menselijke herders of wilde-dierentemmers – cool!
En tot slot, in een grote ark op zoek gaan naar land in een wereld vol water mag zeker gelden als een queeste.
Maar dan het belangrijkste element: een goed verhaal. Voor mij persoonlijk zou een film rond de bijbelse figuur Noach zich op minimaal de hoofdlijnen aan het bijbelverhaal moeten houden. En dat is niet zo. Tuurlijk, hij bouwt een ark, en ja, er is ook een zondvloed (spoiler! 🙂 ), maar dat was het wel zo’n beetje.
Van alle vele – vele! – verschillen tussen het bijbelverhaal en de film zijn er drie zo significant dat de film mij met een onbevredigd gevoel achterliet. Hieronder licht ik die verschillen toe – en dat kan in dit geval niet zonder het oorspronkelijke verhaal uit de bijbel, zodat we dat goed kunnen vergelijken met de film.
Waarschuwing: vanaf hieronder volgen ook spoilers, dus verder lezen op eigen risico.
1. Probleemstelling
Om te beginnen eerst maar eens de probleemstelling in het verhaal, oftewel, waar gaat het over. Hier het bijbelse origineel:
1 Zo kwamen er steeds meer mensen op aarde, en zij kregen dochters. 2 De zonen van de goden zagen hoe mooi de dochters van de mensen waren, en ze kozen uit hen de vrouwen die ze maar wilden. 3 Toen dacht de HEER: Mijn levensgeest mag niet voor altijd in de mens blijven, hij is immers niets dan vlees; hij mag niet langer dan honderdtwintig jaar leven. 4 In die tijd en ook daarna nog, zolang de zonen van de goden gemeenschap hadden met de dochters van de mensen en kinderen bij hen kregen, leefden de giganten op aarde. Dat zijn de befaamde helden uit het verre verleden. 5 De HEER zag dat alle mensen op aarde slecht waren: alles wat ze uitdachten was steeds even slecht. 6 Hij kreeg er spijt van dat hij mensen had gemaakt en voelde zich diep gekwetst. 7 Ik zal de mensen die ik geschapen heb van de aarde wegvagen, dacht hij, en met de mensen ook het vee, de kruipende dieren en de vogels, want ik heb er spijt van dat ik ze heb gemaakt. 8 Alleen Noach vond bij de HEER genade.
Hier zien we dat 1. alle mensen behalve Noach door en door slecht waren; 2. o.a. doordat zij zich hadden vermengd met de “godenzonen”, uit andere bijbelteksten blijkt dat dit de gevallen engelen waren, verpersoonlijkingen van het kwaad en tegenstanders van God, en 3. dat God opnieuw wilde beginnen door alle mensen en dieren weg te vagen, behalve Noach en zijn gezin plus 1 mannetje en 1 vrouwtje van elke (land)diersoort.
Dan de film: volgens Noah werden alle mensen vooral slecht bevonden omdat ze slecht omgingen met de natuur en met de dieren: er was een soort industriële revolutie geweest en nu waren er bijna geen natuur en geen grondstoffen meer op aarde. Volgens de film-Noach wilde God daarom alle mensen vernietigen en alleen verdergaan met de dieren. Noach was slechts het instrument om dit te bewerkstelligen, daarna zouden hij en zijn gezin van ouderdom sterven, zonder dat er nieuwe generaties geboren werden.
Niet om het een of ander, maar de film neemt hier dus al meteen een heel ander uitgangspunt dan de bijbel, waardoor de rest van de verhaalelementen ook gaan rammelen – want zo mooi als het bijbelverhaal in elkaar zit, met een liefdevolle God die de mensheid ondanks alles wil behouden, zo negatief is de film, met een onbegrijpelijke, wrede God tegen wie je je maar beter kunt verzetten als je nog wat van het leven wilt maken.
2. Wie gaan mee op de ark?
Het tweede punt gaat om de bezetting van de mensen op de ark: dat Noach erop zat moge duidelijk zijn, maar wie gingen er nou wel en niet met hem mee?
Eerst de bijbel:
Genesis 6:18 ‘Maar met jou zal ik een verbond sluiten. Jij moet de ark in gaan, samen met je zonen, je vrouw en de vrouwen van je zonen. 19 En van alle dieren moet je er twee in de ark brengen, om ervoor te zorgen dat die met jou in leven blijven. Een mannetje en een wijfje moeten het zijn. 20 Van alle soorten vogels, van alle soorten vee en van alles wat op de aardbodem rondkruipt, zullen er twee naar je toe komen; die zullen in leven blijven. 21 Leg ook een voorraad aan van alles wat eetbaar is, zodat jullie allemaal te eten hebben.’ 22 Noach deed dit; hij deed alles zoals God het hem had opgedragen. (…)
Genesis 7:2 Van alle reine dieren moet je zeven mannetjes en hun wijfjes meenemen, van de onreine dieren moet je er twee meenemen, een mannetje en zijn wijfje, 3 en van de vogels weer zeven mannetjes en wijfjes, om hun voortbestaan op aarde veilig te stellen. (…) 5 Noach deed alles zoals de HEER het hem had opgedragen.
En dan nog het moment na de zondvloed, waar God zegt:
Gen. 8:21 Nooit weer zal ik de aarde vervloeken vanwege de mens, want alles wat de mens uitdenkt, van zijn jeugd af aan, is nu eenmaal slecht. Nooit weer zal ik alles wat leeft doden, zoals ik nu heb gedaan.
Goed, hier zien we de bezetting van de ark heel duidelijk uitgespeld: Noach, zijn vrouw, zijn drie zonen en hun vrouwen. Kortom, acht personen plus de koppeltjes van de dieren, plus nog wat extra dieren. Tot twee keer toe benoemt de bijbel dat Noach hier niet van afweek.
Voor mij laat dit zien dat God vooral de mensheid opnieuw wilde “opstarten”, en dat Hij dat met Noachs zonen en hun vrouwen wilde doen. Hij sluit zelfs een verbond met Noach, wat o.a. inhield dat God nooit meer een zondvloed zou brengen; later werd dit bekrachtigd door de allereerste regenboog – het verbondsteken van hoop, maar dat terzijde. Waar het nu vooral om gaat, is dat God volgens de bijbel echt verder wilde met de mensheid, en daartoe zette Hij acht mensen op de ark.
Zo niet in de film. Het begint er al mee dat maar één van Noachs zonen een vrouw heeft op het moment dat ze de ark in gaan. Noachs jongste zoon Jafed is in de film nog maar een kind (klopt ook al niet met de bijbel); de middelste zoon Cham doet een heldhaftige poging zich alsnog tijdig een vrouw te verwerven, maar uiteindelijk staat Noach het niet toe. Dit zet meteen de toon tussen hen, want Cham wordt bitter en wraakzuchtig richting zijn vader. Tot slot Sem, de oudste – hij heeft dan wel een vrouw, maar zij is onvruchtbaar. Kortom, in de film mogen er niet alleen slechts zes mensen de ark op i.p.v. acht, maar van die zes is niemand in staat kinderen te krijgen. Oftewel, het is gedaan met de mensheid. Terecht, zegt de film-Noach, want zijn god wil toch alleen met de dieren verder.
Dan volgt er nog een vreemde wending in het filmverhaal: een van de mensen die niet de ark op mogen omdat ze geen deel uitmaken van Noachs gezin, klampt zich vast aan de ark op het moment van de zondvloed en hakt zich met een mes (!) een weg naar binnen, dwars door het superdikke harde hout. Vervolgens maakt hij vrijwel de hele reis mee, niet alleen onontdekt door Noach maar ook nog een flink deel van de slapende dieren opetend! Wat?! Er gaan dus ineens niet alleen zeven mensen mee van wie eentje tegen de wil van God, maar er sterven ook nog eens een behoorlijk aantal diersoorten uit omdat deze verstekeling ze opeet. En de god in de film kan of wil hier blijkbaar niets tegen doen, hij grijpt niet in en Noach moet het maar uitzoeken.
Nou ja, dit is zo’n belachelijke verhaallijn dat ik er bijna geen woorden voor heb.
3. Wie is toch die God?
Het vorige punt brengt me meteen bij het godsbeeld in het bijbelverhaal, versus dat in de film.
De film schildert de god van Noach in feite af als een gemene, bloeddorstige god die dieren belangrijker vindt dan mensen en die zelfs eist dat Noach twee pasgeboren babymeisjes (breek me de bek niet open, nog zo’n rare plotwending maar daar ga ik nu niet op in) in koelen bloede vermoordt omdat Hij nu eenmaal niet met de mensen verder wil. Als Noach dat op het allerlaatste moment toch maar niet doet, rekent hij dat zichzelf aan als een zonde maar stelt bewust menselijke genade boven de kille rechtvaardigheid van zijn god. Als publiek denk je dan al snel: ja logisch, terecht. Bovendien wil je zo’n god van zijn lang zal zijn leven niet dienen. Ik niet in elk geval.
Nog een ander punt: met de gevallen engelen heb je al snel medelijden. Toch zielig dat zij hun eeuwige levens zo somber moeten slijten, vastgekluisterd aan de rotsgrond van de aarde, letterlijk gebukt gaand onder het grote gewicht. Terwijl ze eigenlijk ook alleen maar slachtoffers zijn, want de gemene mensen wilden ze uitroeien.
De kop van dit rotsmonster ziet er een beetje uit als een pukkelige schildpad
Als de engel-rotsmonsters aan het eind genade vinden bij god in een zelfopofferende dood en toch naar de hemel mogen, ben je opgelucht – gelukkig dat ze toch weer terug mogen naar god.
Echter, ten eerste staat het hele concept van genade voor gevallen engelen haaks op de bijbel, maar ten tweede wekt het subtiel de indruk dat er weliswaar genade is voor dieren en zelfs gevallen engelen, maar vooral niet voor de mensen. Opnieuw, weer die wrede god die er maar een rare moraal op na houdt. Ik weet niet wie hij is, maar het is in elk geval niet de God van de bijbel.
Toch maar eens een blik op de bijbel werpen.
De vorige tekst liet het al zien: God is een zorgzame God die graag verder wil met de mensen en met hen een verbond sluit. En de dieren mogen ook nog mee. Een citaat:
Gen. 9:1 Toen zegende God Noach en zijn zonen, hij zei tegen hen: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk en bevolk de aarde. 2 De dieren die in het wild leven, de vogels van de hemel, de dieren die op de aardbodem rondkruipen en de vissen van de zee zullen ontzag en angst voor jullie voelen – ze zijn in jullie macht. 3 Alles wat leeft en beweegt zal jullie tot voedsel dienen; dit alles geef ik je, zoals ik je ook de planten heb gegeven. (…) 7 Wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de hele aarde.’ 8 Ook zei God tegen Noach en zijn zonen: 9 ‘Hierbij sluit ik een verbond met jullie en met je nakomelingen, 10 en met alle levende wezens die bij jullie zijn: vogels, vee en wilde dieren, met alles wat uit de ark is gekomen, alle dieren op aarde. 11 Deze belofte doe ik jullie: nooit weer zal alles wat leeft door het water van een vloed worden uitgeroeid, nooit weer zal er een zondvloed komen om de aarde te vernietigen. 12 En dit,’ zei God, ‘zal voor alle komende generaties het teken zijn van het verbond tussen mij en jullie en alle levende wezens bij jullie: 13 ik plaats mijn boog in de wolken; die zal het teken zijn van het verbond tussen mij en de aarde.
Opnieuw zien we hier dat God juist verder wil met de mensen. Wees vruchtbaar en wordt talrijk, zegt Hij tegen ze. Wat een verschil met de lieve-babymeisjes-dood-willende-godfiguur in de film!
Bovendien staat de hele bijbel vol van Gods liefde voor de mensheid, letterlijk teveel om hier te citeren – met als ultieme climax de dood en opstanding van Zijn enige zoon Jezus, opdat wij eeuwig leven kunnen vinden.
Kortom, de gemene, kille, zwijgende god in de film, is een heel andere dan de God van de bijbel.
Nou en?
Misschien zeg je wel: wat maakt dat nou uit allemaal, geniet toch gewoon een beetje van de film.
Het is waar dat regisseur Aronofski zelf ook niet beweert dat hij een bijbelverfilming heeft gemaakt, integendeel, hij noemt het in feite een soort samenraapsel van de zondvloedmythen die in veel culturen voorkomen. Die heeft hij door elkaar gehusseld en alles samengebald in één film. Zoals te horen in dit BBC-interview, specifiek vanaf 1:45 min.
Als je hem zo hoort moet het dus inderdaad allemaal niet uitmaken, het heeft immers veel verschillend bronmateriaal gebruikt, niet alleen het bijbelverhaal. Toch is dat een beetje een lullig antwoord. Als je dan uit zoveel mythen hebt geput, waarom noem je de hoofdpersoon en zelfs de film dan toch Noach? En sterker nog, de film begint zelfs met het scheppingsverhaal uit Genesis, compleet met Adam, Eva en de slang – dus weer de bijbel! Aronofski kan dan wel beweren de bijbel niet te hebben willen verfilmen, maar door al dit soort keuzes wekt hij bij mij als kijker al letterlijk vanaf de titel en de eerste minuut heel duidelijk de indruk dat het hier wel degelijk om de verfilming van een bijbelverhaal gaat.
Conclusie
Als je van fantasy houdt kun je best naar deze film, er zit genoeg actie en spektakel in om de aandacht vast te houden, hoewel het geen toppertje is. Houd daarbij wel in het achterhoofd dat je aan het eind niets wijzer bent geworden over de bijbel of het christelijk geloof, ondanks de suggestie die de film wekt.
Ben je ook een christen, weet dan dat je vooral naar een fantasyfilm gaat en niet naar een bijbelfilm over Noach, want de hoofdpersoon heeft niet veel raakvlakken met deze bijbelse figuur. Wat dat betreft hadden de makers ons beter op weg geholpen met een andere naam voor de hoofdfiguur en daarmee ook een andere titel voor de film.
Al was het maar iets simpels als John’s Waterworld Quest 🙂
Score
Kwaliteit: 6,5 – Deze matige fantasyfilm is alleen een aanrader als je van special effects houdt. Voor de rest maar gewoon even wachten op de DVD of Netflix. Relevantie: 9 – Dat kan bijna niet anders natuurlijk 😉
Gisteren was het dan zover: na een lang vacuum van ongeduldig wachten konden we weer ademloos voor de televisie zitten, want de HBO fantasyserie Game of Thrones ging na een eeuwigheid wachten eindelijk weer verder met een nieuw seizoen.
Dit vierde seizoen komt meteen to the point, want na een wel heel kort overzicht van de voorafgaande drie seizoenen, duiken we onmiddellijk weer vol het verhaal in. Aan die superkorte re-cap had ik zelf overigens niet genoeg. Alleen al voor het uit elkaar warren van de vele personages, met hun over het algemeen behoorlijk exotische namen, heb ik eerst naar de officiële, veel uitgebreidere samenvatting gekeken. Erg handig, dus doe er je voordeel mee!
Infinity is het eerste echt grote event sinds Marvel Now, Marvels “softe reboot”, vergelijkbaar met DC’s New 52 en een soort van bedoeld als instappunt voor nieuwe lezers. Infinity is een zgn. Avengers-event, i.t.t. bijv. een X-Men-event. De hoofdseries zijn dan ook Avengers en New Avengers, naast natuurlijk de Infinity-miniserie. Voor het event is het op zich genoeg om deze drie te lezen, maar het voegt wel meer “smaak” toe als je ook één of meer tie-ins erbij leest.
Hieronder daarom eerst de leeslijst/leesvolgorde die voor zover ik kon nagaan compleet is, daarna een korte samenvatting van het verhaal en mijn review. Lees verder →
Kortgeleden, op zaterdag 15 februari, hebben mijn moeder en ik mijn vader begraven. We hadden de herdenkingsdienst bewust gevuld met hoop en het prijzen van God, omdat dat het meeste recht deed aan wie mijn vader was en hoe hij in het leven stond. Ik sprak zelf ook een kort woordje en liet vervolgens een scene uit de film Avatar zien. Dit was mijn vaders lievelingsfilm en deze scene, Jake’s first flight, was zijn favoriete scene. We hadden hem afgelopen Oud en Nieuw nog een keer samen gekeken; mijn vader had toen erg veel pijn en ik had deze film bewust opgezet voor hem, voor afleiding en troost, want ik wist hoe diep hij geroerd werd elke keer als hij de film keek.
Avatar: Leven in harmonie met de natuur en de hele scheppingLees verder →
Na de wat magere superheldenoogst van de wat mij betreft toch teleurstellende Iron Man 3 en Wolverine, stond ik op het punt er wat superheldenfilms betreft maar helemaal de brui aan het geven. Boude woorden natuurlijk, want uiteraard toog ik toch vol goede moed naar Thor: The Dark World. Wat een verademing: eindelijk was dit weer eens een film waar de superheld zijn krachten niet alleen nog gewoon had, in tegenstelling tot grote delen van bovengenoemde films, maar er ook flink gebruik van maakte! 🙂
Sinds woensdagavond 18 september is ook in Nederland iOS 7 beschikbaar: de nieuwste update van het zgn. operating systeem voor je mobiele Apple gadget. De update is beschikbaar voor alle modellen vanaf de iPad 2, de iPhone 4 en de 5e generatie iPod Touch.
Met iOS 7 ziet je iOS apparaat er ineens heel anders uit en je hebt er een aantal nieuwe functies bij.
Voorbereiding
Voordat je je iPad update is het handig om Lees verder →
Tijdens Apple’s keynote van afgelopen juni ging het naast de aankondiging van een nieuwe Mac Pro, vooral om nieuwe ontwikkelingen op het gebied van Apple’s software: een nieuw operating systeem (OS) voor zowel de computerlijn (iMac, Mac Pro, Macbooks) als de mobiele lijn (iPhone, iPad, iPod Touch). De grootste wijziging zal hem gaan zitten in iOS, het OS voor de mobiele apparaten. De update van iOS 6 naar iOS 7 in september houdt een flinke make-over in, waardoor er niet alleen nieuwe functies beschikbaar komen, maar waardoor ook het uiterlijk flink gaat veranderen.
De veelbelovende vooraankondiging van iOS 7
Nog voordat het nieuwe iOS wordt uitgerold echter, kwam Apple op 10 september met zijn tweede keynote evenement van dit jaar. Lees verder →
Voor mij begon het met Thor, een paar jaar geleden (2011): meer dan de helft van de film moest deze superheld het stellen zonder zijn superkrachten en liep hij als een gewone sterveling – of wat daarvoor moest doorgaan – over het witte doek. Tuurlijk, daar was een reden voor in het verhaal, maar ik kon me tegelijkertijd niet aan de indruk onttrekken dat er misschien net te weinig budget was om meer dan een van tevoren vastgesteld maximaal aantal minuten CGI te besteden. Jammer, maar volgende keer beter, hoopte ik.
Het ging ook inderdaad even “goed”, in de volgende superheldenfilms uit het Avengers-universum (achtereenvolgens Captain America en The Avengers) beschikten de helden zoals het hoort gewoon over hun speciale krachten. Toen kwam Iron Man 3, en helaas waren we daarmee wat mij betrof weer terug bij af, want deze film had beter Tony Stark kunnen heten, zo weinig liep hij daadwerkelijk rond “in functie,” als Iron Man.
Omdat het tot dan toe steeds Avengers-helden betrof, had ik goede hoop op de nieuwste film uit de X-Men-serie: The Wolverine.
Kortgeleden ontdekte ik per toeval dat er recentelijk een graphic novel is uitgekomen met een aantal “prequel verhalen” bij de film Pacific Rim. Pacific Rim – Tales from Year Zero is tot stand gebracht in nauwe samenwerking met de makers van de film, en dat is goed te merken: een aantal van de belangrijkste karakters komen er in voor, en de ontwerpen van de Kaiju en de Jaegers zijn natuurlijk ook gebruikt voor deze comic. Bovenal hebben de schrijvers echter gebruik gemaakt van de niet-verfilmde achtergrondverhalen die ze hadden bedacht om hun wereld vorm te geven – in eerste instantie voor henzelf als ondersteuning bij het filmscript, maar nu dus ook voor ons beschikbaar in de vorm van deze graphic novel. Lees verder →
Onlangs liep ik de DC-titel Superman: Earth One – vol. 1 (2010) tegen het lijf en besloot hem uit te proberen toen ik zag wie de schrijver was: J. Michael Straczynski. Hij is een bekende schrijver, die niet alleen veel goedlopende comics voor de grote comics uitgevers heeft geschreven maar ook scenario’s voor film en tv op zijn naam heeft. Denk aan Babylon 5 en Twilight Zone op tv, en wat films betreft zijn enkele recente voorbeelden Thor, Ninja Assassin (steengoed!) en World War Z (2013). De lijst is natuurlijk nog veel langer, maar even voor het idee.
Verhaal
Het verhaal begint met de twintigjarige Clark Kent die het ouderlijk huis in Smallville net heeft verlaten om zich te vestigen in Metropolis, op zoek naar Lees verder →
Puur op basis van de titel zou ik deze film niet snel hebben uitgezocht – hij wees me niet op een bekende plaats of uitdrukking, noch suggereerde hij een spannend avontuur – maar toen ik de trailer van Pacific Rim zag, ik geloof toen ik in de bioscoop zat voor Star Trek of voor Man of Steel, wist ik meteen: deze film ga ik zeker zien!
Regisseur Guillermo del Toro blijkt van jongsaf een liefhebber van Japanse anime – een uniek tekenfilmgenre met geheel eigen conventies en stijliconen. In een recent interview met de BBC vertelde Del Toro Lees verder →
Afgelopen jaar liepen twee Green Lantern crossovers naadloos in elkaar over: Rise of the Third Army en Wrath of the First Lantern omspanden de nummers 13-20, incl. de 0-nummers en drie annuals, van alle vier de GL titels: Green Lantern, Green Lantern Corps, Green Lantern New Guardians en Red Lanterns. Vorig jaar werd Rise of the Third Army al aangekondigd en het zag er veelbelovend uit dus ik had er zin.
De Third Army crossover ging best aardig, er zat een spannende Lees verder →
Man of Steel, de nieuwste interpretatie in een hele reeks Supermanfilms, stond weliswaar op mij To See lijstje, maar van tevoren had ik hem ingeschat als “ergens in de middenmoot”. Dat ligt grotendeels aan de figuur van Superman zelf: zoals ik al eens eerder schreef ben ik nog wat op zoek naar de “spannendheid” van een figuur die vrijwel alles kan en nagenoeg onkwetsbaar is. Ik moet zeggen dat de New 52 series van DC Comics al een heel goed begin zijn, maar desondanks had ik nog wat voorbehoud bij de film. Ik bedoel, beter dan de Marvel Avengers-films zou hij niet kunnen zijn. Toch? Lees verder →
De afstand tussen science fiction en onszelf wordt steeds kleiner:
Zou het nog lang duren voordat we zo snel gaan dat wij de science fiction hebben ingehaald…? (en met “wij” bedoel ik dan de gewone consument; de internationale defensieapparaten lopen gemiddeld natuurlijk een jaar of 30 voor op de consumentenmarkt). 😉
Na de eerste nieuwe Star Trek film kon ik direct al niet wachten op het vervolg. Ik ben dan wel niet een hardcore Trekkie in de zin van met puntoren op in een blauw mini-jurkje naar een Star Trek conventie gaan (hoewel dat ook kan komen doordat ik niet kan naaien), maar ik kan wel echt genieten van een Star Trek-film. Al in de jaren ’70 keek ik samen met mijn vader naar de originele serie – we woonden toen nog in Duitsland (nee, ik ben geen Duitse) dus het was wel de Duits ingesproken versie, maar dat maakte niks uit. De avonturen van Kirk, Spock, Scottie en dr. McCoy waren voor mij legendarisch, luitenant Uhura zag er altijd prachtig uit en had bovendien een fulltime belangrijke baan, en wonder boven wonder kon ik de aliens gewoon verstaan – want die spraken gelukkig ook Duits.
Sinds DC zijn New 52 lanceerde, najaar 2011, zijn er al heel wat crossovers en grotere en kleinere zgn. comics events geweest. Waarschijnlijk grotendeels om meer lezers te trekken voor wellicht onbekendere comics. Zo hebben we al twee Batman-events gehad, Night of the Owls en Death of the Family, gecentreerd rondom de hoofdtitel Batman, met diverse zgn. “tie-in” titels voor meer en uitgebreidere avonturen rondom de andere karakters uit de Batman-comicsfamilie. Op een crossover rondom Superman en zijn “familie” van comicstitels hebben we echter iets langer moeten wachten: pas ruim na het eerste jaar New 52, vanaf de nummers 14, was het dan eindelijk zover met het mini-event H’el on Earth. Maar het moet gezegd: dan heb je ook wat! Lees verder →
Ok, je hebt een iPad gekocht en je bent er helemaal klaar voor: nu kun jij net als al die kennissen en collega’s die je voorgingen ook allerlei digitale boeken op je iPad zetten en elk boek lezen waar en wanneer je wilt. Het mooiste is nog dat je nu altijd vele tientallen of honderden boeken bij je kunt hebben – en ik ken mensen die zelfs duizenden ebooks op hun iPad hebben gezet, ook al lezen ze die waarschijnlijk in een heel leven nog niet uit. Ik snap het wel, het is ook gewoon het idee dat je nooit meer hoeft te zeulen met die ene superzware en metersdikke roman met piepkleine letters en flinterdunne bladzijden.
Maar dan rest natuurlijk nog een klein detail: hoe zet je die bibliotheek van je dan eigenlijk op je iPad? Daar zijn verschillende manieren voor, en in deze blogpost noem ik een paar veel voorkomende. Lees verder →
Vroeger was ik altijd wel van de sprookjes (blijkbaar was ik toen toch al een fantasyliefhebster in de dop 😉 ) maar Sjaak en de Bonenstaak heb ik denk ik maar één keer gehoord of gelezen. Ik zou het je niet kunnen navertellen, behalve dat het iets was met een boon die uitgroeide tot een enorme plant die tot in de wolken reikte en dat Sjaak die beklom. Maar het waarom en hoezo, de hoed en de rand, die weet ik echt niet meer.
Van alle Marvel superhelden is Iron Man een van mijn favoriete. Ondanks de zonnige kleurtjes van zijn metalen superheldenoutfit, vind ik hem bij uitstek de Marvel-evenknie van DC’s Batman. Hij is complex, superintelligent, worstelt tegen zijn duistere kant en o ja, hij is steenrijk. Net als Batman heeft hij zich omringd met technische hoogstandjes, supercomputers en gadgets die hij zelf heeft ontworpen en gemaakt, te beginnen bij zijn hightech kostuum.
Waarom zou je moeten kiezen? Laten we gaan voor een combi: maak kennis met Iron Bat! 🙂 Lees verder →
Mijn nieuwe comics leesvoorkeur is vooral het lezen van events. Dat heeft in mijn optiek diverse voordelen (zie mijn eerdere post); het enige nadeel is wel dat ik daardoor permanent achterloop op alles wat “vers van de pers” is. Ik kan daar echter heel goed mee leven. 🙂
Het afgelopen half jaar daarom weinig DC posts van mijn kant, want naast het feit dat ik me even in de Marvel-boeken aan het verdiepen was, wachtte ik ook tot ik een aantal parallel lopende DC events compleet had. De eerste daarvan heb ik inmiddels ook helemaal gelezen: Batman – Death of the Family.
Dit superspannende Batman-event speelt zich af in diverse (maar niet alle) Batman-titels. Lees verder →
Hoewel er genoeg “echte” e-readers op de markt zijn, kun je ook op je iPad (en andere tablets) gewoon e-books lezen. De leeservaring op de iPad verschilt significant met die van een e-reader, waardoor het de moeite waard is ze te vergelijken en af te wegen wat het beste bij je past. Lees verder →
Hans en Grietje was vroeger niet een van mijn meest favoriete verhalen. Eigenlijk vooral omdat er geen mooie prinses (of andere dame in mooie lange jurk) en knappe heldenprins in voorkwamen. En ik vond die kinderen maar stom, dat ze zomaar aan een mysterieus snoephuis begonnen te knabbelen. Eigenlijk vooral omdat ik zelf niet zo van dat mierzoete snoep hield en het bovendien overduidelijk was dat dat geen slimme zet zou zijn. Kortom, Hans, Grietje en ik, wij hadden weinig raakvlakken.
Maar dan de film: Hansel & Gretel, Witch Hunters. Waar het sprookje ophield met de ontsnapping van Hans en Grietje aan de boze heks (en ze leefden nog lang en gelukkig), neemt de film het hele sprookje meer als een soort proloog en gaat verder met Hans en Grietje die volwassen zijn geworden. Lees verder →
Was het maar waar! (hoewel, ok, niet de iPhone, maar voor zo’n grote iPad zou ik wel gaan! Moet je je voorstellen hoe nog veel cooler het lezen van comics dan wordt 🙂
Hoewel ik mijn comicsloopbaan als DC meisje ben begonnen, hebben de afgelopen maanden vooral een Marvel-smaakje gehad. Op dit blog heb ik er nog niet over geschreven, maar terwijl Marvel zich in reactie op DC’s New 52 opmaakt voor zijn eigen softe reboot in 2013 (“Marvel Now”), las ik de afgelopen maanden eerst het Fear Itself event (2011) met bijna alle tie-ins; vervolgens werd het begin dit jaar voor mij langzaamaan tijd voor het event van vorig jaar: Avengers vs. X-Men. Nadat ik een aanloopje had genomen door de belangrijkste tie-in series “bij te lezen” tot aan het nummer waarmee de daadwerkelijke “event tie-in” startte, begon ik vol goede moed aan deze toch wel spannend klinkende superhelden crossover. Lees verder →
Door een interview met Felicia Day kwam ik erachter dat zij naast “gewoon” Hollywood-actrice niet alleen een fervent gamer is, maar ook de schrijfster van inmiddels al zes seizoenen The Guild.
The Guild is een superleuke geeky webserie, dwz een serie die speciaal voor vertoning op internet is geschreven en gemaakt. Een seizoen van The Guild kent twaalf Lees verder →
Gametrailer – als je het filmje niet ziet, klik danhier.
In de Dark Parable hidden object adventure gameserie zijn inmiddels vier delen verschenen, waarvan ik er twee heb uitgespeeld en de derde klaar staat op mijn computer.
Curse of Briar Rose (PC, Mac, iPad, iPhone)
The Exiled Prince (PC, Mac, iPad)
Rise of the Snow Queen (PC, Mac)
The Red Riding Hood Sisters (PC, Mac)
Elk deel kun je in normale of expertmodus spelen, wat natuurlijk behoorlijk uitmaakt qua moeilijkheidsgraad en hoe lang je over de game doet. Verder worden de meeste games ook in Nederlandse vertalingen uitgebracht, hoewel ik ze zelf altijd liever Engelstalig speel. En natuurlijk kun je elke game starten met een tutorial, voor als je nog niet zo vaak een hidden object game hebt gespeeld. Je zult zien, na 1 game met een tutorial te zijn gestart, hoef je dat nooit meer te herhalen bij volgende games van dit type.
Vooralsnog lijkt er een soort van aaneensluitend hoofdplot over alle games heen te zijn, net zoals in de Awakening-serie waar ik eerder twee delen van heb gereviewd en waar intussen ook vier delen van zijn uitgebracht.
Bij Dark Parables – Curse of Briar Rose gaat het om een duistere variant op het sprookje van Doornroosje. Als speler ben je Lees verder →
Sensatiebeluste titel? Tja, dat wel, maar ik kan er ook niks aan doen dat dat nu eenmaal één van de niet al te subtiele “ondertitels” van de film The Raid is – maar dan in het Engels natuurlijk. “1 minuut romantiek, 99 minuten non-stop slachting” is een andere. I kid you not! En ach, laten we wel wezen, het werkt wel 🙂
Gadgets en Geekery 